Na przestrzeni ostatnich pięćdziesięciu lat, od 1965 roku, jesteśmy świadkami błyskawicznego rozwoju analogowej i cyfrowej techniki rejestracji obrazu. W tym czasie wideo przebyło drogę od specjalistycznego sprzętu, dostępnego tylko potężnemu przemysłowi telewizyjnemu z monopolem na dystrybucję obrazów, do urządzenia, które każda rodzina klasy średniej zabiera ze sobą na wakacje i którego używa do dokumentacji życia rodzinnego. W tekście przeprowadzona zostaje analiza samego medium, zestawiając je przede wszystkim z filmem oraz telewizją w celu uchwycenia tego, co można by nazwać tożsamością wideo. Przywołane zostają pierwsze prace sztuki wideo stanowiące akty założycielskie wideo jako medium artystyczne, a także specyfikacja techniczna kamery wideo. Odwołując się do książki Yvonne Spielmann The reflexive medium autorka analizuje metamorfozę wideo z technologii do medium, które wykształciło odrębną estetykę.
Słowa kluczowe: wideo, tożsamość, medium