Funkcja ekspresywna jest istotnym elementem dzisiejszego dyskursu publicznego. Nie można jej jednak rozpatrywać jedynie w odniesieniu do nadawcy komunikatu, ma bowiem znaczny wpływ na postawę odbiorcy i może być używana w celu strategicznym – zjednywaniu sobie odbiorcy. Taką postawą, wyzyskiwania funkcji ekspresywnej, obserwujemy dziś w dyskursie osób publicznych, którzy unikają wypowiedzi neutralnych i niezaangażowanych. Dochodzi do istotnego przewartościowania, przemieszania leksyki oficjalnej i nieoficjalnej oraz odkrywania sfer stanowiących do tej pory tabu. Dyskurs publiczny w znacznym stopniu jest organizowany przez kulturą transparencji i obnażania, które przejawiają się w ujawnianiu sfery prywatnej życia, byciu transparentnym, przeźroczystym. Nierzadko za ceną popularności, znani tego świata zdradzają tajemnice dotyczące ich młodości, stosunków rodzinny, ciała, romansów i rozstań, chorób i groźby nadchodzącej śmierci. Udramatycznieniu przekazu służą też tytuły i lidy, a wyrażaniu emocji sprzyja forma wywiadu prasowego. Funkcja ekspresywna, szeroko eksploatowana, przestaje jednak być stopniowo elementem nacechowanym i skłania jednostki do coraz większego pogłębiania się w ekshibicjonizmie.
| ZAKŁAD DZIENNIKARSTWA ZAKŁAD KOMUNIKACJI SPOŁECZNEJ I SOCJOLOGII MEDIÓW AKADEMIA HUMANISTYCZNO-EKONOMICZNA W ŁODZI |